De Kawasaki Voyager XII, geproduceerd van 1986 tot 2003, vertegenwoordigt een stil capabele toermachine die over het hoofd wordt gezien in de haast van de moderne motorfietsontwikkeling. Hoewel nieuwere modellen over geavanceerde functies beschikken, bewees de Voyager XII dat effectief comfort op lange afstanden niet voortdurend opnieuw hoeft te worden uitgevonden. Deze fiets combineerde luxe met verrassende wendbaarheid, waardoor het een aantrekkelijk alternatief was voor zwaardere concurrenten.
Een soepele aandrijflijn voor eindeloze kilometers
De motor van de Voyager XII was een 1.196cc vier-in-lijn, dwars gemonteerd om de motor relatief smal te houden. Hoewel hij een carburateur had – afhankelijk van Keihin-carburateurs – leverde hij soepel vermogen en bleek hij betrouwbaar duurzaam, ondanks bezorgdheid over de emissies die uiteindelijk bijdroegen aan de uiteindelijke stopzetting ervan.
De transmissie met vijf versnellingen kon snelwegsnelheden aan, met een comfortabel rijbereik tot ongeveer 130 km/u voordat trillingen merkbaar werden. De eindaandrijving van het astype zorgde voor een stille werking, hoewel onderhoud van cruciaal belang was om slijtage te voorkomen.
Belangrijkste specificaties:
* Motor: 1.196cc vier-in-lijn
* Transmissie: Vijf versnellingen
* Eindaandrijving: As
Balanceren tussen luxe en lichtgewicht handling
Kawasaki ontwierp de Voyager XII om de omvangrijke toerfietsen die de markt domineren te ondermijnen. Het smalle frame, gecombineerd met luchtverstelbare vering voor en achter (inclusief viervoudige uitgaande demping), zorgde voor een verrassend wendbaar rijgedrag voor een volledig aangeklede toerwagen.
Dankzij de verstelbare vering konden rijders het rijgedrag afstemmen op verschillende belastingen, en de dubbele voorremmen zorgden voor voldoende remkracht voor het natte gewicht van ongeveer 750 pond. Met name ABS was geen optie op deze modellen.
Een retro-esthetiek met functionele touringfuncties
De styling van de Voyager XII bleef grotendeels ongewijzigd vanaf het midden van de jaren tachtig tot de stopzetting ervan. Het ontwerp gaf prioriteit aan functie boven flits en biedt behoorlijke bescherming tegen de wind, brede zitplaatsen en een comfortabele rugleuning voor de passagier.
De stoelen in plaatstijl waren typerend voor die tijd, maar verstelbaar voor verschillende rijders. Het infotainment omvatte een AM/FM-ontvanger met cassettespeler: een compleet geluidssysteem voor die tijd.
Uniek detail: Elk bouwjaar van de Voyager XII kreeg een uniek kleurenschema, waardoor het modeljaar eenvoudig te identificeren is.
Waarom het er nog steeds toe doet
De Kawasaki Voyager XII was een capabele langeafstandsgenoot die stilletjes uitblonk in zijn niche. De combinatie van wendbaar rijgedrag, comfortabele tweezitsbank en betrouwbare vier-in-lijn-motor maakten hem tot een praktische keuze voor rijders die niet de nieuwste technologie nodig hadden om van de openbare weg te genieten. Ondanks dat hij door velen over het hoofd wordt gezien, blijft de Voyager XII een bewijs van het feit dat effectief toeren niet altijd gaat over het opnieuw uitvinden van het wiel.
