De Lotus Elan M100, uitgebracht in 1989, wijkt af van de Lotus-traditie, een unieke auto die uiteindelijk het begin en einde markeerde van de zoektocht van het bedrijf naar voorwielaandrijving. Hij beschikte over innovatieve ontwerpkeuzes – een dashboard uit één stuk gemaakt van op maat gemaakt schuim en plastic, een snel opvouwbare motorkap met een speciaal opbergvak en duurzame elektrische ramen – die verrassend genoeg niet kenmerkend waren voor Lotus in die tijd. Belangrijker nog was dat hij een Japanse motor bevatte en gebruik maakte van een voorwielaandrijving, waarmee hij zich op dramatische wijze distantieerde van de erfenis van zijn legendarische voorganger.
Lotus opnieuw bekijken: de beslissing voor voorwielaandrijving
De overstap naar voorwielaandrijving was een belangrijke verschuiving voor Lotus, en, zoals later bleek, een vluchtige verandering. De redenering van de ingenieurs was gebaseerd op een eenvoudig principe: voor een gegeven combinatie van voertuiggewicht, motorvermogen en bandenmaat bood voorwielaandrijving superieure prestaties. Ze benadrukten de voordelen van verbeterde tractie en bestuurbaarheid, terwijl ze tegelijkertijd mogelijke nadelen zoals koppelsturing, bumpsteer en stuurterugslag erkenden en actief op zoek gingen naar oplossingen.
Deze expertise was nieuw; Lotus Engineering, de consultancytak van het bedrijf, was al actief betrokken bij het ontwerpen van voorwielaandrijvingssystemen voor andere fabrikanten, wat waardevolle praktijkervaring opleverde.
Praktische overwegingen en veranderingen in eigendom
Naast prestaties werd de beslissing ingegeven door praktische en industriële realiteiten. Lotus moest destijds zijn motor en versnellingsbak extern betrekken. Eind jaren tachtig werd voorwielaandrijving de dominante indeling in de auto-industrie, waardoor dit de meest beschikbare en kosteneffectieve optie werd.
Aanvankelijk was Lotus van plan een krachtige motor met dubbele nokkenas van Toyota te gebruiken, een passende keuze gezien Toyota’s reputatie op het gebied van technische uitmuntendheid. De overname van Lotus door General Motors maakte echter abrupt een einde aan dit plan. Lotus was nu verplicht aan de nieuwe eigenaar voor componenten. Gelukkig ontdekten Lotus-ingenieurs de 1,6-liter turbomotor met dubbele nokkenas die werd ontwikkeld door Isuzu (die destijds zowel auto’s als vrachtwagens produceerde). Deze motor, compleet met vijfversnellingsbak, werd het hart van de M100.
De investering van GM van £ 35 miljoen was cruciaal, waardoor Hethel de koopkracht aanzienlijk verbeterde. Dit maakte de creatie mogelijk van een hoogwaardig interieur en een uitgebreid testprogramma voor prototypes – met name uitgevoerd door Lotus-ingenieurs zelf, in plaats van door potentiële kopers.
Briljante techniek: het chassis
Omdat Lotus zich had toegelegd op voorwielaandrijving, concentreerde Lotus zich op het uitzonderlijk maken van het chassis van de M100**. Aan de achterkant was de auto voorzien van ver uit elkaar geplaatste, spiraalgeveerde dubbele draagarmen, een soortgelijke opstelling als aan de voorkant. Een belangrijke wijziging was echter het gebruik van ‘vlotten’: onderconstructies waaraan de draagarmen werden vastgeschroefd.
Dit ingenieuze ontwerp maakte nauwkeurige controle van de bussen en de geometrie mogelijk, waardoor op effectieve wijze Torque Steering en Bump Steering werden geëlimineerd (twee veelvoorkomende problemen bij voertuigen met voorwielaandrijving) en het soort soepel rijgedrag en het voldoen aan kleine hobbels werd geboden waar Lotussen bekend om stonden.
De Lotus Elan M100 is een fascinerende case study: een gedurfde poging om een klassiek merk te moderniseren, gehinderd door externe factoren en uiteindelijk van korte duur. Ondanks zijn beknoptheid demonstreerde hij de blijvende toewijding van Lotus aan technische innovatie en zijn vermogen om een unieke rijervaring te creëren, zelfs binnen een ogenschijnlijk onconventionele lay-out.
Het verhaal van de Elan M100 is een bewijs van Lotus’ voortdurende streven naar betere prestaties, zelfs als dit betekende dat de eigen normen van het bedrijf ter discussie moesten worden gesteld
