Ambtenaren van de staat Washington zijn actief bezig met het opnieuw evalueren van het gebruik van spijkerbanden vanwege de aanzienlijke financiële last die zij op het wegenonderhoud leggen. Hoewel ze oorspronkelijk waren ontworpen om de tractie in winterse omstandigheden te verbeteren, weegt de schade op de lange termijn die door deze banden wordt veroorzaakt nu zwaarder dan de waargenomen veiligheidsvoordelen, wat heeft geleid tot een voorstel voor een gefaseerd verbod.
De stijgende kosten van spijkerbanden
De Washington State Transportation Commission (WSTC) schat dat spijkerbanden alleen al bijdragen aan $20-$29 miljoen aan jaarlijkse schade aan rijkswegen, met nog eens miljoenen aan schade op stads- en provinciale wegen. Deze schade wordt veroorzaakt doordat de metalen noppen het bestratingsoppervlak uithollen en verslijten.
Momenteel heft de staat een vergoeding van $ 5 op spijkerbanden, maar dit levert jaarlijks een magere ** $ 315.000 ** op – een fractie van de werkelijke reparatiekosten. De bestaande seizoensbeperking (1 november tot 31 maart) en de bijbehorende boetes ($137 voor overtredingen) hebben het gebruik al verminderd, maar de financiële gevolgen blijven aanzienlijk.
Evoluerende bandentechnologie en effectiviteit
Het debat over spijkerbanden komt naarmate de bandentechnologie zich blijft ontwikkelen. Uit een staatsonderzoek van twintig jaar geleden bleek dat spijkerbanden het meest effectief waren bij het vriespunt, waarbij de tractie afnam bij warmere of koudere temperaturen.
Met moderne bandencompounds en loopvlakontwerpen beweren functionarissen nu dat standaard winterbanden vaak vergelijkbare of zelfs superieure prestaties leveren zonder de destructieve wegslijtage. Deze technologische verandering is een sleutelfactor die de drang naar een verbod stimuleert.
Voorgestelde veranderingen en wettelijke hindernissen
De WSTC stelt voor om de ‘toeslag voor spijkerbanden’ te verhogen naar $ 50, en deze te veranderen in een ‘vergoeding voor bestratingsimpact’. Het geld zou dan worden gebruikt om de reparatiekosten van wegen te compenseren, terwijl de staat stappen zet in de richting van een gefaseerde afschaffing van spijkerbanden.
Eerdere pogingen om spijkerbanden in 2019 te verbieden, hebben geen grip op de wetgeving gekregen. Door de toenemende financiële druk en verbeterde bandenalternatieven zijn wetgevers deze keer echter wellicht meer bereid om een tweejarig uitfaseringsplan te overwegen.
Het lange termijn transportbudget van de staat kan de aanhoudende schade veroorzaakt door spijkerbanden niet dragen, waardoor een beleidswijziging steeds waarschijnlijker wordt.
Het debat benadrukt de wisselwerking tussen veiligheid in de winter en infrastructuurkosten, evenals het snelle tempo van technologische vooruitgang die verouderde oplossingen overbodig kan maken.
